หน่วยคำควบ - วิกิพีเดีย

อักษรควบ หรือ คำควบกล้ำ คือ คำที่ออกเสียงครั้งละหนึ่งพยางค์ แต่อ่านออกเสียงเหมือนสองพยางค์ คำควบกล้ำจะมีสองชนิด คือ 1 คำควบแท้ คือคำที่มีอักษร ร ล ว อยู่กลางคำ และอ่านพร้อม ๆ กับอักษรนำ

ก เอารวมเข้าเป็นอันเดียวกันหรือเข้าคู่กัน เช่น ควบเชือก ควบด้าย สอบควบ กินยาควบกัน ก อาการที่วิ่งเต็มที่จนดูเหมือนเท้าหรือล้อไม่ติดดิน ดูคำอื่นๆในหมวด แปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน

ลูกครึ่งควบสอง 1 อักษรควบแท้ คือ ค้าที่มีพยัญชนะต้น 2 ตัว ควบกล้าอยู่ในสระตัว เดียวกัน เวลาอ่านจะออกเสียงพยัญชนะทัง 2 ตัวพร้อม ๆ กันเสียงพยัญชนะควบ กล้าแท้ในภาษาไทยจะอยู่ได้ในต้าแหน่งต้นพยางค์เท่านัน และ

ควบสู้ฟัด อักษรควบ หรือ เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า คำควบกล้ำ คือ คำที่มีพยัญชนะต้น ๒ ตัวเรียงกัน พยัญชนะหลังเป็น ร ล ว ประสมด้วยสระเดียวกัน อ่านออกเสียงพร้อมกันแบ่งได้๒ ชนิด อักษรควบแท้ คือ คำที่มีพยัญชนะต้น ๒ ตัว